Bu aralar iyice garip oldum.
Dün gece markette arkamda 5 tane genç vardı. Kuyrukta olmalarına rağmen hepsi kafa kafaya vermiş cep telefonlarıyla fotoğraf çekiliyorlardı, gülüşüyorlardı. Yan dönüp, bir iki dakika bile olsa onları izlemeye koyuldum. Gülüşmeler çok hoşuma gitmişti. Sonra işi abartıp iyice izlemeye başladım onları...İçimden 'ehh tabi bizde zamanında böyleydik...ne güzeller!Bırakın eğlensin çocuklar...' gibi yorumlarda bulunurken, aslında birinin bana tokat atması gerekiyordu. Arkamdaki insanlar benden maksimum 3 yaş küçüktüler. Hani bilemedin 5 yaş. Benim girdiğim o anneanne ruhuna akıl-sır vermem imkansız. Son günlerde hep böyle geçmişe bakıp hüzünlenme, böyle 'feleğin çemberinden geçtim ben ooolluuummm..' tavırları, 'hey gidi hey ne günlerdi a.q..' davranışları sergiliyorum. Yasım kac? 28...
Bir silkinmem lazım. Kalkıp yürümeye ardından koşmaya başlamam lazım ama, ben ayağa kalktıktan sonra gene kaba etimin üstüne pat diye atıveriyorum kendimi...Böyle bir vurdum duymazlık, hayattan bezmişlik, aman be boşver sende hayat kısa nasıl olsa durumları... Deli oluyorum çünkü bu ben değilim! Eski halimi geri istiyorum. Lütfen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder